Deputetja e Partisë Demokratike, Ganimete Musliu, ka dalë me një reagim të ashpër ndaj dy figurave të larta të institucioneve, duke i akuzuar për sjellje të dyfishta dhe tradhti morale ndaj qytetarëve.
Sipas saj, fakti që deputeti i Vetëvendosjes, Albin Kurti dhe kryetari i Kuvendit, Dimal Basha, kanë zgjedhur të rrisin fëmijët e tyre në shtete të zhvilluara evropiane – përkatësisht në Norvegji dhe Zvicër – ndërkohë që u kërkojnë qytetarëve të qëndrojnë e të besojnë në institucionet vendore, është tregues i qartë i mungesës së besimit të tyre në sistemin që vetë e udhëheqin.
Musliu theksoi se jeta në Kosovë është bërë e vështirë për shumicën e familjeve, me çmime që rriten çdo ditë, paga që nuk mjaftojnë dhe shërbime publike në gjendje të rënduar. Ajo shtoi se të rinjtë po largohen masivisht, ndërsa pushteti, sipas saj, mbyll sytë para problemeve.
Postimi i plotë:
Jetesa në Kosovë është bërë e papërballueshme.
Qytetari i zakonshëm nuk po përballon dot më as ushqimet bazë.
Bukë e qumësht, që dikur ishin simboli më i thjeshtë i jetesës, sot janë kthyer në luks për shumicën e familjeve.
Çmimet rriten çdo ditë, pagat stagnuese nuk mjaftojnë, ndërsa shërbimet publike, shkollat, spitalet, transporti, janë në gjendje të mjerueshme.
Të rinjtë po largohen çdo ditë nga vendi, ndërsa shteti hesht përballë problemeve të panumërta. E më e rëndë se varfëria, është përbuzja.
Përbuzja që vjen nga një kastë politike që nuk jeton jetën tonë, por ka guximin të na japë leksione për qëndresë, patriotizëm dhe sakrificë.
Sjellja e dy prej figurave më të larta të shtetit, Albin Kurtit dhe Dimal Bashës, flet më shumë se çdo fjalim me shumë se çdo analizë me shumëse çdo debat: ata kanë zgjedhur t’i rrisin fëmijët e tyre jashtë Kosovës, njëri në Norvegji, tjetri në Zvicër.
Pra, jo në arsimin publik që ata vetë menaxhojnë, jo në shëndetësinë që premtojnë se po e reformojnë, por në sistemet e vendeve të zhvilluara evropiane.
Jo në shtetin e bashkuar e te sigurt qe pretendojne se e kane bërë.
Jo “urave” te reja qe prezantojnë si mega sukses.
Kjo nuk është thjesht hipokrizi është një tradhti morale ndaj qytetarëve të Kosovës.
Si mund të predikojnë qëndrim në Kosovë kur vetë e ke zgjedhur ikjen për më të dashurit e tyre?
Si mund të flasin për besim në shtet, kur i shamgen gjithçkaje që përfaqëson vetë shteti që udhëheqin?
Kosova nuk mund të ecë përpara me një elitë politike që nuk i beson vendit të vet.
Nuk mund të kemi drejtësi, arsim e shëndetësi të mirë, nëse vetë udhëheqësit tanë i shmangin ato si të padenja për fëmijët e tyre.
Kjo është fyerje për çdo mësues, mjek, prind dhe qytetar që ende përpiqet ta mbajë këtë vend gjallë.
Ne duhet ta ngremë zërin jo vetëm për të kritikuar politikat e gabuara, por për të denoncuar moralin e rremë të këtij pushteti.
Ne nuk kemi problem me ata që zgjedhin të jetojnë jashtë; kemi problem me ata që udhëheqin brenda, por jetojnë jashtë mendërisht dhe moralisht.
Populli i Kosovës meriton udhëheqës që ecin me të, jo mbi të. Që besojnë në të ardhmen e vendit, njësoj siç kërkojnë nga qytetarët të besojnë.
