Qetësia që mbizotëron në hyrje dhe brenda manastirit te Ardenicës në Lushnje, i shton misterin tempullit mesjetar.
Ishte në prag të shkaterrimit me revolucionin antifetar të vitit 1967, por shpëtoi pa iu prekur asnjë tullë. Kjo falë një prifti shkodran që sherbente në atë kohë në Manastir.
Maksi zarka, studiues i trashëgimisë kulturore të myzeqesë ka rrëmuar në arkivat e organeve hetimore të kohës, duke sjellë me detaje fjalimin, që prifti Irine banushi, mbajti përpara turrmës së armatosur me kazma dhe lopata.
Manastiri shpëtoi kurse Irine Banushi bëri lutjen e fundit
Por nëse tentativa për rrënimin e manastirit është e dokumentuar, të tjera histori si grabitja e artefakteve dhe djegia e bibliotekës së pasur të manastirit, janë të veshura me mister. Zarka veçon dy humbje të mëdha të trashëgimisë së manastirit, ikonën me mbishkrim shqip e cila me gjasë ndodhet në ndonjë muze europian dhe djegien e bibliotekës
Vizitorët, vendas dhe të huaj, janë kryesisht besimtarë që vijnë për lutje. Një kishë me ikona murale të ruajtura ndër shekuj, si ajo e “Marisë Hyjlindëse” brenda manastirit, është një eksperiencë e rrallë për këto zonja nga Ukraina. Kurse vendasit emigrantë duan t’u prezantojnë fëmijëve pasurine e rrallë të vendlindjes
Manastiri i Ardenicës ndodhet në një lartësi prej 238 metra mbi nivelin e detit duke ofruar për vizitorët edhe pamje panoramike nga fusha e Myzeqesë. Manastiri u themelua në shekullin e X me kishen e shen triadhës. U zgjerua me ndërtimin e kishës “Maria hyjlindëse”, konakëve dhe murit rrethues, rreth 600 vjet më vonë.
