Prof. Dr. Dr. Halil Krasniqi, politikan gjerman – FWV (Partia pamvarur politike)
Kosova po hyn sërish në një cikël zgjedhor të parakohshëm, në një moment që nuk është as i zakonshëm dhe as i lehtë. Zgjedhjet e 28 dhjetorit nuk janë thjesht një proces teknik për të zgjedhur deputetë të rinj, por një provë serioze për funksionimin e demokracisë, për aftësinë e klasës politike për të marrë përgjegjësi dhe për pjekurinë qytetare të shoqërisë sonë.
Zgjedhjet e fundit parlamentare nuk arritën të prodhojnë një shumicë funksionale. Pavarësisht votës së qytetarëve, skena politike mbeti e bllokuar nga kalkulimet partiake, mungesa e kompromisit dhe paaftësia për të ndërtuar institucione stabile. Kjo gjendje e zgjatur paqartësie politike e çoi vendin drejt zgjedhjeve të reja, duke e lënë Kosovën për muaj të tërë pa qeverisje efektive dhe pa orientim të qartë strategjik.
Në këtë garë zgjedhore, partitë kryesore politike si Lëvizja Vetëvendosje, Partia Demokratike e Kosovës, Lidhja Demokratike e Kosovës dhe Aleanca për Ardhmërinë e Kosovës, bashkë me subjektet e tjera dhe partitë e komuniteteve jo-shumicë, po kërkojnë sërish besimin e qytetarëve. Programet janë të shumta, premtimet të mëdha, por pyetja thelbësore mbetet, a kanë mësuar partitë nga dështimet e së kaluarës dhe a janë të gatshme të qeverisin me përgjegjësi, dialog dhe respekt për institucionet?
Diskursi politik vazhdon të jetë i ashpër dhe shpesh polarizues. Në vend të debatit substancial për ekonominë, arsimin, shëndetësinë, sundimin e ligjit dhe pozitën ndërkombëtare të Kosovës, fushata rrezikon të dominohet nga akuza reciproke dhe retorikë elektorale. Kjo është një dobësi e vjetër e politikës sonë, që po i lodh qytetarët dhe po e gërryen besimin publik.
Në këtë kontekst, diaspora shqiptare merr një rol të veçantë. Mijëra qytetarë të Kosovës që jetojnë dhe punojnë jashtë vendit janë regjistruar për të votuar, ndërsa dhjetëra mijëra të tjerë pritet të udhëtojnë drejt Kosovës gjatë festave të fundvitit. Ky mobilizim nuk është vetëm emocional apo familjar, por edhe politik. Diaspora nuk është më vetëm burim remitancash; ajo është bartëse e përvojave demokratike, e standardeve perëndimore dhe e një këndvështrimi më kritik ndaj politikës.
Vota e mërgatës mund të jetë vendimtare. Ajo ka potencialin të balancojë skenën politike, të ndëshkojë papërgjegjshmërinë dhe të shpërblejë seriozitetin. Por kjo kërkon vetëdije. Diaspora nuk duhet të votojë mbi bazën e nostalgjisë, bindjeve emocionale apo lidhjeve familjare me partitë, por mbi bazën e programeve reale, integritetit të kandidatëve dhe vizionit afatgjatë për shtetin.
Kosova sot përballet me sfida të mëdha, papunësi, ikje masive të të rinjve, ekonomi të brishtë, tensione politike të brendshme dhe presion ndërkombëtar. Në një realitet të tillë, zgjedhjet e 28 dhjetorit duhet të jenë një kthesë, jo një rreth vicioz. Qytetarët kanë të drejtë të kërkojnë më shumë nga politika, por kanë edhe përgjegjësinë të marrin pjesë dhe të votojnë me mendje të ftohtë.
Këto zgjedhje janë një mesazh për klasën politike, koha e improvizimeve ka mbaruar. Kosova ka nevojë për institucione funksionale, për qeverisje të qëndrueshme dhe për një elitë politike që e kupton se pushteti është shërbim, jo privilegj.
Më 28 dhjetor, fjala i takon qytetarit. Brenda dhe jashtë Kosovës. Në Prishtinë, Prizren, Mitrovicë, por edhe në Stuttgart, Zvicër, Vjenë, New York e gjetkë. Ky është momenti për të vendosur jo vetëm kush qeveris, por edhe si do të qeveriset Kosova në vitet që vijnë.
Në fund, si gjithmonë, rezultati do të reflektojë peshën e mendimit qytetar dhe angazhimin e secilit për të ndërtuar një Kosovë më të drejtë, më të hapur dhe më prospere, një vend ku institucionet funksionojnë dhe shërbejnë për qytetarët e tyre.
